زودگذرى فرصت ها

 امير المؤمنين عليه السلام مى فرمايد: «إنتهزوا فُرَصَ الخير فأنّها تمرّ مرّ السحاب»؛ فرصت هاى خير را غنيمت بشماريد چون اين فرصت ها زودگذر است، مثل ابرى كه مى آيد و مى رود، عبور مى كند و مى گذرد و ماندنى نيست.

 حديث ديگرى هست كه: «الفرصَةُ سريعةُ الفوت بطيئة العود»؛ فرصت زود مى آيد و دير بر مى گردد. اين طور نيست كه فرصت ها هميشه براى آدم ثابت بمانند، بلكه در يك مقطع خاص زمانى مى آيند و مى روند و اين طور هم نيست كه زود برگردند.

 حديث ديگرى مى فرمايد: «بادِرِ الفرصة قبل أن تكُونَ غصّة»؛ فرصت هايى را كه داريد غنيمت بشماريد پيش از آن كه برايتان اسباب غم و غصه بشود. چه زمانى اسباب غم و غصه مى شوند؟ وقتى كه آدم چشمش باز مى شود؛ «فَكَشَفْنَا عَنْكَ غِطَائَك فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ»؛ آن وقتى كه پرده برداشته مى شود و حقايق براى انسان روشن و آشكار مى شود انسان متوجّه مى شود كه چه فرصت مناسبى داشته و چقدر مى توانسته از اين فرصت استفاده بكند و مفت و مجانى آن را از دست داده است. آن وقت بايدغصه بخورد. در روز قيامت و در عالم برزخ ديگر نمى توان كارى انجام داد، ديگرفرصت تمام مى شود، فقط مى توان غصّه آنها را خورد.

 حديث ديگرى مى فرمايد: «مَن فُتِحَ لَهُ بابٌ مِن خَيرٍ فَليَنتهزه فانّه لا يدرى متى يغلق عنه»؛ هر كس درِ خيرى برايش گشوده شود بايد آن را غنيمت بشمارد، چون نمى داند كه اين در چه زمانى بسته مى شود.

 حديث ديگرى مى فرمايد: «اضاعة الفرصة غصّة»اگر فرصت مناسبى به دست آمد و انسان آن فرصت را از دست داد برايش اسباب غم و غصه مى شود.

 حديث ديگرى مى فرمايد: «افضل الرأى ما لم يُفِتِ الفرص، ولم يورث الغصص»؛ بهترين فكرها و نظرها آن نظريه و فكرى است كه منتهى به فوت فرصت ها و از دست رفتن آنها نشود، يعنى آن فكرى كه به وسيله آن فرصت هاى خوب و مناسب از دست آدم مى رود، درست نيست. بهترين فكر آن فكرى است كه منتهى شود به اين كه فرصت هاى مناسبى را كه انسان پيدا مى كند، از دست ندهد؛ فكرى كه موجب فوت آن فرصت ها نشود و موجبات غصّه را براى انسان فراهم نسازد.

 حديث ديگرى مى فرمايد: «من ناهز الفرصة اَمِنَ الغصة»؛ هر چه انسان فرصت هاى مناسبى را كه به دست مى آورد غنيمت بشمارد و از آنها استفاده كند غصّه اش كمتر مى شود. كسى كه از فرصت هايش استفاده مى كند غصّه اى در كارش نيست و در وقتى كه همه انسان ها غصّه مى خورند او غصّه نمى خورد.

کتاب شوق وصال جلد 2 صفحه 942- تالیف آیت الله صافی (ره) – تحقیق و نشر موسسه فرهنگی صاحب الامر(عج)