اصحاب امام حسين در شب عاشورا-شوق وصال-موسسه صاحب الامر - حضرت آیت الله صافی اصفهانی(ره)

 اصحاب امام حسين جنبه عاطفيشان در مسير صحيحى قرار گرفته بود. همه آنهايى كه همراه امام حسين آمده بودند به حسب محبت و علاقه‏شان نيامده بودند، بعضى از آنها به حساب هاى ديگرى آمده بودند، لذا وقتى در شب عاشورا امام فرمودند كه همه افراد ميتوانند از تاريكى شب استفاده كنند و بروند، عده زيادى رفتند، تنها كسانى ماندند كه خالص بودند و در محبّت و علاقه‏شان نسبت به امام حسين خلوص داشتند.

 حضرت سپس به همان عده كمى كه مانده بودند نيز فرمودند شما هم ميتوانيد برويد، اينها با من كار دارند با كسى ديگرى كار ندارند، اينها هدف‏شان اين است كه مرا به قتل برسانند و با شما كارى ندارند، آن وقت هر كدام از ياران حضرت بياناتى داشتند؛ ابو الفضل العباس، مسلم بن عوسجة، زهير بن قين و... اظهار علاقه و اخلاص كردند و گفتند ما از شما دست بر نميداريم. يكى از آنها گفت كه اگر هفتاد بار مرا بكشند، سپس بسوزانند تا خاكستر شوم و هر بار زنده شوم دست از شما برنخواهم داشت. آنها پيوندشان محكم و استوار بود. همه آنها كه مانده بودند از شهادت و كشته شدن باكى نداشتند، شهادت برايشان دوست داشتنى بود.

 همين محبّت و علاقه بود كه باعث ميشد وقتى ابوالفضل با آن شدت عطش به ميان شريعه رفت آب نخورد و تشنه از شريعه فرات بيرون آمد.

 همين محبت بود كه باعث شده بود اصحاب امام حسين براى شهادت و رفتن به ميدان از يكديگر سبقت بگيرند. برخى از اين اصحاب هم به واسطه جذبه حضرت امام حسين جذب شده بودند و در همان لحظات كوتاه همراهى با آن حضرت سير معنوى و ملكوتى كه بايد ميكردند، كردند و به مقام شهادت نايل آمدند.

کتاب شوق وصال جلد 1 صفحه 476- تالیف آیت الله صافی (ره) – تحقیق و نشر موسسه فرهنگی صاحب الامر(عج)